Urodził się w 1835 roku w północnej części Wietnamu, w rodzinie chrześcijańskiej. Zgodnie z miejscowym zwyczajem ojciec wybrał mu żonę. Był to bardzo nietrafny wybór. Po pewnym czasie małżonkowie rozstali się, żyli w separacji. Dominik okazał wielką cierpliwość i wyrozumiałość, nigdy o swojej żonie nie powiedział najmniejszego złego słowa. Po rozstaniu się z żoną wiele czasu poświęcał na naukę języka chińskiego. Gdy nasiliły się prześladowania chrześcijan w Wietnamie, wypędzono go, wraz z czterema rówieśnikami – chrześcijanami, z rodzinnej wioski. Ani groźby, ani przekupstwo nie skłoniły go do zaparcia się wiary. Gdy usłyszeli wyrok śmierci odpowiedzieli: „To jest dzień naszego powrotu, do naszego prawdziwego domu.” Zginął przez uduszenie: żołnierze mocno zaciskali sznur i po chwili luzowali, równocześnie przypalano stopy ogniem, jedno szarpnięcie było ostatnie 2 czerwca 1862 roku. Miał 27 lat. 

            Beatyfikowany był 29 kwietnia 1951 roku, a kanonizowany 19 czerwca 1988 roku.