17 kwietnia wspominamy św. Roberta z Molesme, prezbitera, opata.
Robert urodził się ok.1028 roku w Szampanii w północno-wschodniej Francji, w zacnej, starej rodzinie szlacheckiej. W wieku 15 lat rozpoczął formację zakonną w nowicjacie w klasztorze benedyktyńskim w Moutier-la-Celle w Szmpanii. Od początku życia zakonnego cechowała go wielka gorliwość w realizacji reguły zakonnej, umiłowanie modlitwy, milczenia i samotności. Po 2 latach formacji przyjął święcenia kapłańskie. Po kilku latach został opatem klasztoru benedyktyńskiego św. Michała w Tonnevre w Burgundii. Zastał tam wspólnotę zakonników, którzy nie respektowali zasad reguły benedyktyńskiej. Nie zaakceptowali dyscypliny, którą usiłował wprowadzić, więc Robert wrócił do klasztoru w Tonnevre.
Po kilku latach został opatem klasztoru benedyktyńskiego w Ayoul de Provins w Szampanii. Krótko pełnił tą posługę, gdyż pustelnicy z Collan w Burgundii usilnie prosili go, by został ich przełożonym, tą prośbę potwierdził sam papież Grzegorz VII. Ponieważ w tej okolicy panował niezdrowy klimat, przenieśli się do lasu Molesme w północnej Burgundii. Tam w 1075 roku powstała nowa wspólnota. Zakonnicy wybudowali małe cele (domki) wokół kaplicy św. Trójcy, którą też sami wybudowali. Wspólnota utrzymywała się z własnej pracy, żyli ubogo, samotnie, zachowywali milczenie i wiele czasu poświęcali na modlitwę zgodnie z wymaganiami Reguły św. Benedykta. Mimo iż mieszkali na odludziu, rozchodziła się sława ich świątobliwego życia. Odwiedzało ich wielu gości i zgłaszało się tak wielu kandydatów, że powstawały nowe klasztory. Dary składane przez hojnych ofiarodawców przyczyniły się do rozluźnienia karności zakonnej i osłabienia gorliwości. Robert nie mógł zaakceptować takiego stylu życia i po uzyskaniu zgody od legata papieskiego Hugona, wraz z grupą 21 najgorliwszych mnichów opuścił klasztor i w Niedzielę Palmową - 21 marca 1098 roku udał się do posiadłości swojego kuzyna Rajnalda. Miał wtedy ok. 70 lat. Książę Burgundii Odon ofiarował mu materiał na wybudowanie „Nowego Klasztoru” w Cîteaux. Robert został opatem tej wspólnoty, która zapoczątkowała Zakon Cystersów. Funkcję tą sprawował jeden rok, ponieważ mnisi z Molesme usilnie prosili Roberta, by powrócił jednak do ich wspólnoty. Prosili przez pośrednictwo papieża Urbana II. Robert posłuszny papieżowi, wraz z kilkoma mnichami wrócił do wspólnoty w Molesme. Wspólnota wtedy zaakceptowała reformę wprowadzoną przez Roberta: chciał, by mnisi wiernie realizowali wymagania reguły benedyktyńskiej. Posługę opata pełnił tam 10 lat, do śmierci 17 kwietnia 1111 roku w Molesmes. Umierał jako ponad 80-letni starzec.
Św. Robert z Molesme przez całe życie dążył do tego, by jak najwierniej służyć Panu Bogu, by osiągnąć zbawienie. Nie osłabł w gorliwości, gdy tej gorliwości i wierności brakowało współbraciom, nie osłabił jej nawet podeszły wiek, wciąż szukał nowych możliwości realizacji swojego powołania. Papież Honoriusz II zatwierdził jego kult w 1221 roku.
