8 maja wspominamy bł. Marię Teresę Demjanovich, dziewicę.

Teresa urodziła się 26 marca 1901 roku w Bayonne w USA jako najmłodsze z siedmiorga dzieci w rodzinie słowackich emigrantów, grekokatolików Aleksandra i Joanny z Bardejowa. 5 dni później przyjęła sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego w obrządku greckokatolickim w kościele św. Jana Chrzciciela. Była bardzo zdolnym dzieckiem, w wieku 5 lat rozpoczęła naukę w szkole podstawowej. Jednak naukę w szkole średniej przerwała z powodu choroby matki. Kontynuowała ją po śmierci matki. W 1923 roku z najwyższym wyróżnieniem ukończyła studia w Instytucie Nauczycielskim św. Elżbiety w New Jersey i uzyskała dyplom uniwersytecki w dziedzinie nauk humanistycznych. Podjęła pracę jako nauczyciel akademicki, wykładała łacinę i jęz. angielski. W tym czasie bardzo aktywnie angażowała się w życie parafialne, śpiewała w chórze, podejmowała działalność charytatywną, należała do Sodalicji Mariańskiej. Pragnienie wstąpienia do zakonu które w niej dojrzewało od wielu lat, zrealizowała dopiero po śmierci ojca. 11 lutego 1925 roku wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Elżbiety. Na początku formacji nowicjackiej przyjęła imię: Miriam.

Od początku formacji zakonnej, cechowało ją głębokie życie duchowe oparte na mistycznym doświadczeniu zjednoczenia z Trójcą Świętą. Jej spowiednik o. Benedykt Bradley – benedyktyn, poprosił by pisała konferencje duchowe. Wygłaszał je później do nowicjuszek, a po jej śmierci ogłosił, że S. Miriam była ich autorką i opublikował pod tytułem: „Większa doskonałość”. Była też autorką sztuk teatralnych: „Siódmy tydzień” i „Kolonia trędowatych” oraz kilku wierszy. Pierwsze śluby zakonne złożyła w listopadzie 1926 roku. 20 grudnia tegoż roku znalazła się w szpitalu z powodu ogólnego wyczerpania organizmu. Dość szybko wróciła do zdrowia, ale po miesiącu znowu była w szpitalu zapalenia wyrostka robaczkowego. Pojawiły się niespodziewane komplikacje. Ponieważ stan zdrowia był poważny pozwolono jej złożyć śluby wieczyste 2 kwietnia 1927 roku. 6 maja miała kolejną operację, zmarła 8 maja 1927 roku. W pogrzebie uczestniczyło bardzo dużo wiernych, jej grób stał się miejscem pielgrzymek. Wielu ludzi świadczyło o łaskach otrzymanych za jej wstawiennictwem.

Kard. Angelo Amato, który w imieniu papieża 4 października 2014 roku dokonał aktu jej beatyfikacji mówił, że: „Doświadczała obecności i szczególnej opieki swojego anioła stróża, który często pomagał jej tam, gdzie ona sama niedomagała. Chociaż jej życie było normalne, od najmłodszych lat doświadczyła specjalnych łask, wspólnych dla wielu wielkich mistyków. (…) W nowicjacie była wzorem cnót, zwłaszcza posłuszeństwa. Charakteryzowała się niezwykłą życzliwością, która nie różnicowała ludzi. Zawsze gotowa przebaczać, chwaliła dobro czynione przez innych. (…) Miała dar głębokiego zrozumienia, znaczenia miłości do Jezusa Ukrzyżowanego i obecnego w Eucharystii oraz obecności łaski Bożej w ludziach.”

Powiedziano o niej, że jest pierwszą błogosławioną, która urodziła się i żyła w Ameryce w XX wieku i pokazuje nowym pokoleniom, jak żyć i realizować wartości chrześcijańskie w kulturze własnego kraju i w tych czasach.”