23 czerwca wspominamy św. Tomasza Garnet’a, prezbitera i męczennika.

Urodził się ok. 1574 roku w Southwark pod Londynem w znanej i bogatej rodzinie. Jego ojciec był gorliwym katolikiem. Naukę rozpoczął w Horsham, ponieważ szkoły katolickie, gdy nasiliło się prześladowanie Kościoła w Anglii, przekazano protestantom, z kilkoma kolegami udał się do Hiszpanii i Francji, by kontynuować naukę. Dwukrotnie był rozpoznany jako katolik, aresztowany, uciekał z aresztu, a po pokonaniu wielu trudności ukończył seminarium duchowne w Valladolid w Hiszpanii i tam w 1599 roku przyjął uświęcania kapłańskie. Miał ok. 25 lat. Zdecydował wrócić do Anglii, by w swojej ojczyźnie głosić Słowo Boże, udzielać sakramentów świętych ludziom pozbawionym kapłanów, lub mających bardzo trudny dostęp do kapłanów, gdyż ci, w czasie trwania prześladowania Kościoła, albo się ukrywali, albo opuścili kraj lub zostali zamordowani.

W 1605 roku, mimo iż ukrywał się pod innym nazwiskiem, został aresztowany. Torturami chciano od niego wydobyć zeznania przeciwko jego wujowi Henrykowi Garnet’owi – prowincjałowi jezuitów w Anglii. Przesłuchania trwały 7 miesięcy. Mimo, że niczego mu nie udowodniono 10 lipca 1606 roku umieszczono go na statku z 46 innymi kapłanami, wywieziono do Flandrii i zagrożono śmiercią, gdyby wrócili. Skazano go na dożywotnią banicję. Udał się do Leuven w Belgii, tam został przyjęty do nowicjatu jezuickiego. We wrześniu 1607 roku kolejny raz wrócił do Anglii. Po 6 tygodniach został rozpoznany jako kapłan i zdradzony. Ponieważ nie chciał uznać króla Anglii jako zwierzchnika Kościoła, został skazany na powieszenie na słynnym Drzewie Tyburn w Anglii. Przed wykonaniem wyroku śmierci powiedział, że dziś jest najszczęśliwszym człowiekiem żyjącym na świecie. Za wierność Kościołowi oddał życie 23 czerwca 1608 roku.

Beatyfikowany był w 1929 roku, a kanonizowany 25 października 1970 roku przez papieża Pawła VI.