Pochodziła z Toskanii na południu Włoch. Urodziła się ok. 1218 roku. Jej ubodzy rodzice obdarowali ją dobrym wychowaniem religijnym, innych dóbr nie mieli. Miała 12 lat, gdy bieda wygnała ją z domu na służbę. Trafiła do bardzo surowych i wymagających, bogatych ludzi. Cierpiała z powodu złego traktowania przez gospodarzy i innych służących. Wstawała bardzo wcześnie rano, by uczestniczyć we Mszy św. Potem wkładała dużo wysiłku, by jak najlepiej wykonywać powierzone jej prace. Zdobyła zaufanie swoich chlebodawców i po pewnym czasie została administratorką domu i zarządzała służbą domową. To wzbudziło niechęć i zazdrość. Udobruchała ich swoją dobrocią i łagodnością. Stanowczo broniła się przed napastliwymi mężczyznami. Podejmowała różne umartwienia i pokuty, dużo się modliła. Ze swoich oszczędności pomagała ubogim.

            Zmarła po krótkiej chorobie 27 kwietnia 1272 roku, po 42 latach służby w jednym domu. Jej pogrzeb był wielką manifestacją. Za życia uważana była za Świętą. Pan Bóg potwierdził jej świętość cudami, które się działy za jej wstawiennictwem.

            Kanonizowana była w 1696 roku.

            Jest czczona jako patronka ubogich dziewcząt, gospodyń domowych, służących, samotnych kobiet.