28 grudnia Kościół wspomina bł. Ks. bpa Grzegorza Chomyszyna.

Urodził się 25 marca 1867 roku w powiecie husiatyńskim w obwodzie tarnopolskim na terenie dzisiejszej Ukrainy. Pochodził z wielodzietnej, pobożnej rodziny chłopskiej. Uczył się najpierw w miejscowej szkole podstawowej, potem w gimnazjum w Tarnopolu. Był bardzo zdolny, maturę zdał z wyróżnieniem, i bardzo pobożny. Do kapłaństwa przygotowywał się w seminarium we Lwowie. 18 listopada 1893 roku przyjął świecenia kapłańskie i podjął pracę w parafii katedralnej w Stanisławowie. Zauważono jego uzdolnienia i wysłano na dalsze studia do Wiedeńskiej Akademii Teologicznej. Tam równocześnie objął posługą duszpasterską grekokatolików przebywających w Wiedniu. Pięcioletnie studia zwieńczył uzyskaniem doktoratu z teologii, na podstawie rozprawy „De epiclesi”. Po powrocie do diecezji pracował znowu w parafii katedralnej w Stanisławowie, katechizował, rok był proboszczem w Kołomyi. Później został rektorem grecko-katolickiego seminarium duchownego we Lwowie. 19 czerwca 1904 roku był konsekrowany na biskupa stanisławowskiego. Sytuacja społeczna była bardzo złożona. Jako wielki patriota ukraiński wiązał przyszłość swojego narodu z Rzymem, przestrzegał przed ekspansją prawosławia, zachęcał do utrzymywania dobrych stosunków z Polską. Te działania, jak i wiele innych nie były rozumiane, a były przyczyną wielu cierpień.

W 1906 roku w trosce o formację kapłanów założył seminarium greko-katolickie w Stanisławowie. Z jego inicjatywy powstał kwartalnik dla kapłanów „Dobry Pasterz”, przejął tygodnik „Nowa Zoria”, który stał się organem Ukraińskiej Katolickiej Partii Ludowej. Sam dużo pisał. Inspirował działalność charytatywną: powstało Towarzystwo Jana Miłosiernego, spółdzielnia „Pomoc Kapłańska”, „Kasa Diecezjalna” i inne. Dbał o rozwój życia zakonów obrządku wschodniego w swojej diecezji. Był współtwórcą, przy dużym poparciu papieża Piusa XI Ukraińskiego Kolegium Greckokatolickiego w Rzymie. Promował Akcję Katolicką i inne stowarzyszenia katolickie, chciał by przyczyniały się do odnowy moralnej diecezjan.

Zachęcał swoich wiernych do kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa i Matki Bożej, kapłanów zachęcał do zachowania celibatu.

Na początku 1931 r. wydał list pasterski, w którym stwierdził, że skoro nie powstało państwo ukraińskie, należy uznać to za wolę Bożą i współpracować z władzami polskimi, o ile nie łamią one praw Boskich. Dwa lata później opublikował na ten temat książkę „Problem ukraiński”. Opowiadał się za autonomią terytorialną w granicach Rzeczypospolitej. Bardzo dobrze znał złożoną sytuację swojego narodu. Gdy w czasie II wojny światowej stosunki polsko ukraińskie zaczęły się dramatycznie pogarszać, nałożył klątwę „na każdego, kto w nienawiści i zaślepieniu przelewa czyjąś krew”.

Po zajęciu wschodniej Galicji przez Armię Czerwoną, Stalin postanowił zniszczyć Kościół greckokatolicki. 11 kwietnia 1945 roku aresztowano Ks. biskupa Grzegorza pod zarzutem działań antyradzieckich. Przewieziono do więzienia w Kijowie. 28 grudnia 1945 roku zmarł w Szpitalu Łukjanowskim w Kijowie na skutek dotkliwych pobić w czasie przesłuchań. Miejsce pochówku nie jest znane.

Beatyfikowany był 27 czerwca 2001 roku we Lwowie przez św. Jana Pawła II.

Biskup Homyszyn w nauczał, że w życiu politycznym musi dominować etyka chrześcijańska i potwierdził to śmiercią męczeńską.